Rzut oszczepem – konkurencja sportowa, wchodząca w skład lekkoatletyki i wywodząca się ze starożytności.
Należy do konkurencji technicznych. Zawodnicy i zawodniczki rywalizują w rzucie oszczepem podczas igrzysk olimpijskich (mężczyźni od 1908, a kobiety od 1932 roku) , mistrzostw Europy, mistrzostw świata oraz licznych mityngów lekkoatletycznych. Rzut oszczepem jest także rozgrywany w ramach rywalizacji w siedmioboju i dziesięcioboju.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rzut_oszczepemRzut dyskiem – jedna z technicznych konkurencji lekkoatletycznych polegająca na wyrzuceniu siłą ramienia (jedną ręką) dysku, na jak największą odległość . Rzut odbywa się z koła o średnicy 2,5 m otoczonego siatką ochronną o wysokości 4 m i wylotem z przodu 6 m . Aby rzut był ważny dysk musi upaść w wycinku koła o kącie 40 stopni. Dysk ma wagę dwóch kilogramów dla mężczyzn i jednego kilograma dla kobiet.
Zawodnik staje tyłem do kierunku rzutu, po czym wykonuje obrót, trzymając dysk w wyprostowanej w łokciu ręce. Podczas obrotu i po wykonaniu rzutu nie wolno zawodnikowi nadepnąć lub przekroczyć metalowej obręczy koła. Koło opuszcza jego tylną częścią. Jeśli zawodnik opuści koło przed upadkiem dysku w pole rzutu próba nie jest zaliczona.
Pomiar rzutu odbywa się za pomocą taśmy, która przechodzi przez środek koła i ślad dysku.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rzut_dyskiemRzut młotem – jedna z technicznych konkurencji lekkoatletycznych, polegająca na rzucie kulą, do której przymocowana jest stalowa linka zakończona uchwytem. Zawodnik wykonuje rzut z koła o średnicy 2,135 m, otoczonego siatką ochronną. Kobiety rzucają młotem o wadze 4 kg (juniorki młodsze 3 kg[1]), młodzicy (do 15 lat) - 5 kg, juniorzy młodsi (16-17 lat) - 5 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) - 6 kg i seniorzy - 7,26 kg.
Podczas obrotów i po wykonaniu rzutu (lecz zanim młot spadnie) nie wolno zawodnikowi nadepnąć lub przekroczyć metalowej obręczy koła. Koło opuszcza się jego tylną częścią.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rzut_m%C5%82otemPchnięcie kulą (lub rzut kulą) – konkurencja lekkoatletyczna, polegająca na wypchnięciu kuli jednorącz z koła o średnicy 2,135 m. Kobiety pchają kulą o masie 4 kg (juniorki młodsze 3 kg[2]), młodzicy 5 kg, juniorzy młodsi (16-17 lat) – 5 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) – 6 kg, seniorzy – 7,26 kg. Kula przed wypchnięciem musi mieć kontakt z szyją zawodnika. Po wykonaniu pchnięcia zawodnik musi opuścić koło jego tylną częścią, w przeciwnym wypadku pchnięcie nie zostanie uznane. Ponadto kula musi paść w obszar wycinka koła o kącie 34.92 stopni.
Odległość mierzy się wzdłuż linii przechodzącej przez środek koła i ślad kuli, od wewnętrznej krawędzi progu do najbliższej krawędzi śladu.
Pchnięcie kulą jest w programie olimpijskim od pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich w 1896.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pchni%C4%99cie_kul%C4%85Chód sportowy – specjalność lekkoatletyczna polegająca na pokonywaniu trasy marszem.
Najważniejsze przepisy chodu sportowego nakazują zawodnikowi ciągły kontakt z podłożem (zawsze jedna ze stóp musi dotykać podłoża), co uniemożliwia pokonywanie trasy biegiem oraz wyprostowanie w kolanie nogi pozostającej z tyłu. Za złamanie tych zasad sędziowie rozmieszczeni wzdłuż trasy mogą dać zawodnikowi ostrzeżenie. Trzy ostrzeżenia powodują wykluczenie z zawodów.
Chód rozgrywany jest na bieżni stadionu (krótkie dystanse) oraz na ulicach aglomeracji miejskich. Mężczyźni startują najczęściej na dystansach: 5000 metrów (hala), 20 km i 50 km, a kobiety na: 3000 m (hala), i 20 km. Juniorzy oraz juniorzy młodsi startują na dystansie 10 000 m, juniorki na dystansie 10 000 m, a juniorki młodsze na 5000 m.
Jednym z najlepszych chodziarzy wszech czasów jest Polak Robert Korzeniowski, który specjalizował się w chodzie na dystansie 50 km.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ch%C3%B3d_sportowy